Al sinds jaar en dag was ik zeer geïntrigeerd door de 2e wereldoorlog. De oorlog waarin alles (in mijn ogen) veranderde. Waren het eerder nog vaak oorlogen die door soldaten werden gestreden en verloren, zo was het nu het volk dat machteloos aan het kortste eind trok. Complete bevolkingsgroepen werden afgedaan alsof het niets was. De willekeur alsmede ook de precisie waarmee alles gebeurde waren als dag en nacht. Tekenend voor de wispelturigheid en toewijding van een nazi dictator.

In 2011 kreeg ik de kans om naar Auschwitz te gaan. Ondanks dat ik al redelijk wat erover gezien en gelezen had, ben ik mij toch meer gaan verdiepen. Om zo een goed beeld van het kamp te krijgen. Maar alles wat ik had gelezen en gezien op televisie en internet, vielen in het niets als je daadwerkelijk door het kamp heen loopt. Het is gewoon niet voor te stellen hoe de dagelijkse gang van “zaken” ging binnen de hekken vol prikkeldraad. Stil zijn en respect tonen is het enige wat je kunt doen. Dat is dus ook hetgeen ik gedaan heb. Van tijd tot tijd voelde ik mij zelfs schuldig om foto’s te nemen. Maar goed, iedereen wil het kamp op zijn eigen manier vastleggen. Tot op de dag van vandaag zie ik de beelden voor mij die ik daar gezien heb. Onvoorstelbaar.